ใน ECW ยุคดั้งเดิม เขาเป็นแชมป์แท็กทีม ECW 2 สมัย คู่กับซาบู และเป็นแชมป์ ECW Television ที่ครองเข็มขัดได้ยาวนานที่สุดด้วย[7] ส่วนใน WWE เป็นแชมป์โลก 2 สมัย (แชมป์ WWE และแชมป์ ECW), แชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล 6 สมัย, แชมป์ฮาร์ดคอร์ WWE 4 สมัย, แชมป์ยุโรป WWE, แชมป์โลกแท็กทีม 2 สมัย คู่กับเคน และบูเกอร์ ทีตามลำดับ และแชมป์แท็กทีม WWE คู่กับเรย์ มิสเตริโอ[8] เขาเป็นแชมป์ ECW คนแรกภายใต้สังกัด ECW ยุคใหม่ในนามของ WWE[9] และเป็นคนแรกและคนเดียวที่ครองแชมป์ WWE และแชมป์ ECW ในเวลาเดียวกัน นอกจากนี้ยังเป็นผู้ชนะ Money In The Bank ประจำปี 2006 อีกด้วย

เวิลด์เรสต์ลิงเฟเดเรชั่น/เอ็นเตอร์เทนเมนต์ (2001-2007)

ร็อบ แวน แดม ได้เข้าร่วมปล้ำมันนีอินเดอะแบงก์แลดเดอร์แมตช์ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 22 และสามารถคว้ากระเป๋ามาครองได้สำเร็จ[10] ต่อมาได้ขอใช้สิทธิ์ของกระเป๋าชิงแชมป์ WWE กับ จอห์น ซีนา ในอีซีดับเบิลยู วันไนท์สแตนด์ (2006) และก็สามารถคว้าแชมป์ WWE มาครองได้สำเร็จ พร้อมกับการเปิดตัวรายการ ECW ในเครือ WWE พอล เฮย์แมน จึงมอบแชมป์ ECW ให้กับแวน แดมไปครองอีก 1 เส้น ทำให้แวน แดมได้ครองทั้งแชมป์ WWE และแชมป์ ECW พร้อมกันทั้ง 2 เส้น แต่ต่อมาก็เสียแชมป์ WWE ให้กับเอดจ์ และเสียแชมป์ ECW ให้กับบิ๊กโชว์ เนื่องจากแวน แดมถูกตำรวจจับกุมข้อหามีกัญชาไว้ในครอบครอง[11]

แวน แดมได้เจอกับแรนดี ออร์ตันในวันไนท์สแตนด์ (2007) และเอาชนะได้ในแมตช์จับใส่เตียงพยาบาล ต่อมาได้หมดสัญญาการปล้ำใน WWE และไม่มีการต่อสัญญาแต่อย่างใด[12] ในรอว์ฉลองครบรอบ 15 ปี ร็อบ แวน แดมได้กลับมาและเอาชนะซานติโน มาเรลลาไปได้ เป็นการกลับมาของแวน แดม แบบชั่วคราว[13]

แวน แดมทำเซอไพรส์ให้กับแฟนๆ โดยการกลับมาปล้ำในรอยัลรัมเบิล (2009) หลังจากที่เลิกปล้ำให้กับ WWE ไปเป็นเวลา 2 ปี โดยปล้ำในแมตช์รอยัลรัมเบิล ซึ่ง ร็อบ แวน แดมได้ออกมาปล้ำเป็นลำดับที่ 25 แต่ก็ไม่ชนะในแมตช์นี้[14] และไม่ได้มีการเซ็นสัญญาเพื่อกลับมาปล้ำให้กับ WWE แต่อย่างใด ต่อมาก็ได้สังกัดอยู่ TNA

โทเทิลนอนสต็อปแอคเชินเรสต์ลิง (2010-2013)

ใน TNA Impact! (19 เมษายน 2010) ร็อบ แวน แดมสามารถคว้าแชมป์โลก TNA มาได้สำเร็จจากการเอาชนะเอเจ สไตส์ ในศึก TNA Impact! (10 สิงหาคม 2010) ได้ถูกอาบิสทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส ทำให้ต้องหยุดพักการปล้ำเป็นระยะและต้องสละแชมป์ไป[15][16]

ดับเบิลยูดับเบิลยูอี (2013-2014)

ร็อบ แวน แดม กลับมาในสมาคม WWE อีกครั้ง[17] ในมันนีอินเดอะแบงก์ (2013) ในวันที่ 14 กรกฎาคม 2013 โดยมาเป็นผู้ท้าชิงกระเป๋าสิทธิ์ชิงแชมป์WWE แต่ก็ไม่ได้เป็นผู้ชนะ[18] ในรอว์ 15 กรกฎาคม 2013 ได้เจอกับ คริส เจอริโค สุดท้ายร็อบ แวน แดมก็เป็นฝ่ายเอาชนะมาได้ ถือว่าเป็นเมนต์แรกในรอบ 6 ปี ของ ร็อบ แวน แดม ที่กลับมา WWE[19]

ในรอว์ 26 สิงหาคม 2013 แบรด แมดด็อกซ์ ประกาศว่าถ้าแวน แดมชนะอัลเบร์โต เดล รีโอ เจ้าของแชมป์โลกเฮฟวี่เวท จะได้สิทธิ์ชิงแชมป์ในไนท์ออฟแชมเปียนส์ (2013) สุดท้ายแวน แดมเป็นฝ่ายชนะ และได้สิทธิ์ชิงแชมป์กับเดล รีโอ จากการช่วยเหลือของริคาร์โด โรดรีเกซ โดยขึ้นไปบนโต๊ะผู้บรรยายแล้วทำท่า RVD จนทำให้เดล รีโอ เสียสมาธิ[20] ในไนท์ออฟแชมเปียนส์ แวน แดมไม่สามารถคว้าแชมป์มาได้[21] ในแบทเทิลกราวด์ แวน แดมได้สิทธิ์ชิงแชมป์โลกเฮฟวี่เวท กับเดล รีโอ อีกครั้ง ในแมตช์ฮาร์ดคอร์ สุดท้าย แวน แดมไม่สามารถคว้าแชมป์มาได้ สัญญาของแวน แดม ที่ทำไว้กับ WWE นั้นมีการจำกัดจำนวนวันที่จะให้เขาทำงานในแต่ละปีเอาไว้ด้วย และ WWE ก็ใช้งาน แวน แดมไปจนเกือบครบจำนวนแล้ว ทำให้จะต้องมีการเขียนบทให้ แวน แดม ต้องหายไปสักระยะ

ในรอว์ 7 เมษายน 2014 ร็อบ แวน แดม ได้กลับมาใน WWE อีกครั้ง โดยเอาชนะ แดเมียน แซนดาว ไปได้ ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2014) แวน แดม ได้เจอกับ ซีซาโร และแจ็ก สแวกเกอร์ ในแมตช์ 3 เส้า แบบคัดออก สุดท้ายซีซาโร เป็นฝ่ายชนะไป ในรอว์ 19 พฤษภาคม ได้มีการจัดการแข่งขันในแมตช์ Beat the Clock Challenge ผู้ที่ชนะจะได้ชิงแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัลกับแบด นิวส์ บาร์เร็ตต์ ในคู่แรก บิ๊กอี เอาชนะไรแบ็ก ด้วยเวลา 5:02 ในคู่ที่สอง แวน แดม เอาชนะ อัลเบร์โต เดล รีโอ ด้วยเวลา 4:15 และคู่สุดท้าย ดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ เจอกับมาร์ก เฮนรี แต่ทั้งคู่ต่างเอาชนะเวลาที่ แวน แดมทำไว้ไม่สำเร็จ ทำให้ แวน แดม ได้เป็นผู้ท้าชิงอันดับ 1 และขณะที่ แวน แดม กำลังฉลองชัยชนะการแข่งขัน Beat the Clock อยู่นั้น บาร์เร็ตต์ได้ออกมาลอบทำร้าย แวน แดม ก่อนบอกข่าวร้ายกับ แวน แดม ว่าจะไม่มีทางที่จะชนะเขาได้ ในเพย์แบ็ค แวน แดม ก็ไม่สามารถคว้าแชมป์มาได้ ในเดือนสิงหาคม 2014 ร็อบ แวน แดม ได้หมดสัญญากับ WWE และก็ไม่น่าจะมีการต่อสัญญาฉบับใหม่ด้วย โดยแมตช์สุดท้ายได้ปล้ำแพ้ให้กับเซท รอลลินส์ ในสแมคดาวน์ 29 สิงหาคม